De volgende provincie in China

Terwijl we dit typen zitten we in de nachttrein van Chengdu naar Xi'an. Een trip van zo'n 18 uur in een hele lange, volle en niet al te rappe trein. We hebben mazzel gehad bij het boeken van de treintickets en hebben de 2 onderste relaxte bedden in een van de hard sleeper wagons weten te bemachtigen. Het bed doet z'n naam eer aan, want nu al na 1 uur er op te hebben gezeten beginnen de billen al pijn te doen. (De bedden in China zijn sowieso al niet te vergelijken met die in NL, ze zijn keihard en vaak heb je het gevoel dat het bed alleen een verhoging van de vloer is met een stukje laken erop).
We slapen met 6 mensen in een open coupe, aan weerszijde 3 bedden boven elkaar. Gelukkig tot nu toe best relaxte mensen om ons heen, niemand kan uiteraard een woord Engels (behalve 'Hello' of 'Owhh my god') maar er wordt weinig gerocheld of geschreeuwd. Zo direct even naar voren in de wagon lopen om heet water te tappen waarmee we ons avond eten kunnen maken: een bak met heerlijke noodles.

Even een stapje terug in de tijd. Het vorige verslag eindigde bij onze binnenlandse vlucht vanuit Shangri La naar Chengdu. Daar hebben we een paar uur in een hotel vlakbij de luchthaven geslapen om de volgende ochtend met de eerste vlucht door te vliegen naar naar het Jiuzaigu national park. Als we dit tripje per bus/trein hadden gedaan dan waren we ruim 38 uur bezig geweest. Daarnaast zijn de kosten voor bussen/treinen relatief hoog, dus voor wat extra geld arriveerden we nu eerder en minder gaar op deze bestemming.

Vanaf het vliegveld een bus geregeld die via het Hualong park naar het Jiuzaigu park zou rijden. Peter zat naast een meisje dat in Dubai had gewerkt en nu voor Coca Cola in Inner Mongolia (Chinese provincie) werkte. Best leuk om wel eens een keer met iemand te praten in het Engels! Er was gedurende de nacht sneeuw gevallen en de bus moest regelmatig rustig rijden over de met ijs bedekte haarspeldbochten in bergpas op ruim 4km hoogte. Na een uurtje in Hualong park aangekomen en daar begonnen aan de beklimming. Het Hualong park is een paar km lange berghelling die bezaaid is met helder turquoise poeltjes, stroomversnellingen en watervallen. Het schijnt een beetje te vergelijken te zijn met de beroemde kalkafzettingen in Turkije. Door de sneeuwval van de uren voor onze aankomst zag het park er prachtig uit zo in de vroege ochtend. Het was even afzien om een paar uur de berg op te lopen (in een iets sneller tempo dan de Chinezen achter ons zodat we eerder op de top aan zouden komen) maar het was het allemaal waard. Heel bijzonder om als eerste toeristen van de dag door een vers laagje sneeuw te wandelen in deze prachtige omgeving!

Aan het begin van de middag was iedereen weer verzameld bij de uitgang van het park en reed het busje door naar het Jiazaigu park. Daar redelijk vlak bij de park entree een hotel geregeld zodat we de volgende dag vroeg het park in zouden kunnen gaan.

Het Jiazaigu park is de grote broer van Hualong park. Hele grote helder turquoise meren en watervallen verspreid over tientallen kilometers berghelling. Niet alleen meer natuur, maar ook meer (Chinese) toeristen. Veeel meer! Hier hebben we voor het eerst het Chinese massatoerisme meegemaakt. Werkelijk bizar veel Chinezen die iedere dag met colonnes tourbussen arriveren. Als een mierenvolk slentert de oneindige stroom toeristen al rochelend en zeer luid schreeuwend achter een van de vele vlaggetjes van de tourleiders aan. Even wennen voor ons dus. Maar eenmaal ons er bij neergelegd dat we het hier mee moeten doen wordt het eigenlijk wel weer lachwekkend. De meest belachelijke outfits hebben mensen aan, van naaldhakken (lekker handig lopen in zo'n park) tot Batman pyjama's. Alles moet op de foto (in een belachelijke pose bij een halfdode struik, met hun hoofd in de bladeren en achterhoofden van de mensen tussen lens en foto-object is ook geen probleem). De eerste dag in het park was het voor ons vooral veel mensen kijken en een beetje natuur. De 2e dag hebben we het anders aangepakt en zijn we van onderaan de berg naar boven gaan lopen (terwijl de 50k andere toeristen met de bus naar het hoogste punt in het park werden gebracht). Erg relaxed, een tiental toeristen maar tegen gekomen en genoten van de rust en natuur.

Na het park zijn we per bus terug naar Chengdu gereden. Na de afgelopen weken in matige hostels/hotels te hebben vertoefd was het tijd voor een paar dagen luxe en hebben we 4 nachten in het 5* Crowne Plaza hotel doorgebracht. Wat een verademing! Heerlijk iedere dag even zwemmen, sauna, stoombad en een mega grote hotelkamer met een extreem lekkere matras op de 17e etage met uitzicht op de smoglaag die continu boven de stad hangt.

We hebben hier het Panda Breeding Center bezocht. Een fokcentrum en soort dierentuin waar ze alleen panda's hebben. Vroeg in de ochtend het park in en langs de tientallen fluffy panda's gelopen die vaak prachtig poseerden voor de vele foto's en video's terwijl ze bergen verse bamboe naar binnen lagen te werken. Het hoogtepunt was het 'speelterrein' voor de hele jonge panda's. Meer dan 10 ukkies dartelden om en over elkaar heen. Erg lief met een hoog knuffelgehalte. Net toen we alles gezien hadden en op de terugweg waren naar de uitgang hoorden we verderop een oorverdovend lawaai naderen: de eerste tourbussen waren gearriveerd en de oneindige colonne toeristen kwam ons al weer schreeuwend tegemoet...

's Avonds zijn we naar de Chinese opera gegaan. Niet te vergelijken met westerse opera. Dit is meer een soort van flauwe circusacts, afgewisseld met een artiest die een paar solo liedjes op een muziekinstrument gaat spelen. Niet zo bijzonder dus, behalve de act waarin verklede artiesten in een fractie van een seconde van kostuum of masker wisselen. Dat gedeelte was erg spectaculair!

Tot slot zijn we nog naar een restaurant gegaan om de lokale culinaire specialiteit te testen: de hotpot. Je gaat zitten aan een tafeltje met een groot gat in het midden. Daar komt een gastoestel onder te staan en er wordt een fonduepan ingezet met een zeer pittige soep waarin je allerlei stokjes groente en vlees in kan koken. Aangezien we niet zo goed tegen heel pittig eten kunnen, hebben we gelukkig een wat mildere variant gekregen. In een aparte grote koelkamer kan je zelf de stokjes met versnaperingen uitzoeken. Het was allemaal heel erg lekker. Peter dacht nog een lekker klein inktvisje te eten, totdat hij merkte dat er een ruggengraat tussen z'n kiezen kraakte. Bij nadere bestudering van de 'lekkernij' leek het toch het onderlichaam van een gevilde kikker te zijn, wat ook best logisch zou zijn omdat deze naast de bak met salamanders lag...

Morgen komen we aan in Xi'an waar we het Terracotta Leger gaan bezoeken, daarna gaan we door naar Beijing vanwaar we op 13 april al weer doorvliegen naar Japan. Dan zullen we ook weer wat foto's uploaden.

Liefs van ons!