Nepal 2

Het is al weer even geleden dat we een berichtje op deze site hebben gezet, hoog tijd om jullie dus een nieuwe update te geven van onze avonturen!

Onze vlucht van Bhutan terug naar Nepal ging voorspoedig. Tactisch ingecheckt zodat we ditmaal aan de rechterkant van het vliegtuig zaten met alweer een prachtig uitzicht op de besneeuwde kolossen van de Himalaya. Vanuit Kathmandu meteen dezelfde dag de bus gepakt naar Bardia National Parc in het zuid-westen van Nepal, tegen de grens met India. (Enkele dagen later crashte er een toestel van Turkish Airlines op de enige landingsbaan van Katmandu en was de luchthaven 4 dagen gesloten. Gelukkig daar dus geen last van gehad!)

De busrit naar Bardia was op z'n zachts gezegd 'redelijk beroerd'. Van 15:00h-6:00h hebben we over de meest gare wegen gescheurd en na 14 uur stuiteren strompelden we redelijk gebroken uit de bus. Toch is het wel een hele toffe ervaring om te reizen met zo'n lokale bus ipv een speciale airco toeristenbus. Na zonsondergang toverde de buschauffeur z'n wagen om tot een soort disco-bus, compleet met knipperende lichten en keiharde Nepalese tophits en tegelijkertijd op de TV de laatste gezapige Bollywood films.

Bardia staat bekend om de zoetwaterdolfijnen, neushoorns en tijgers. Het was dan ook wel redelijk teleurstellend dat we in de 5 dagen die we in/bij dit park hebben gespendeerd geen een van deze beesten in het wild hebben gezien.

De eerste dagen heeft het aan een stuk door geregend en zijn we het park niet ingegaan. Daarnaast hadden we van de jeep-safari een iets andere voorstelling dan men hier heeft. Tijdens onze huwelijksreis in Oeganda zijn we meerdere keren op safari gegaan en dan reden we door een landschap dat bezaaid was met allerlei verschillende dieren. De safari hier betekent dat je in de terreinwagen springt, vervolgens rijd je naar de andere kant van het park, daar stap je uit en dan ga je 3 of meer uren zitten wachten bij een oversteekplaats in de rivier in de hoop dat er een wild beest langs komt lopen. Helaas voor ons bleven de beesten lekker aan de andere kant van de rivier en hebben we niks voorbij zien lopen. Wel een eenzame in gevangenschap levende neushoorn naast de park entree van dichtbij kunnen bekijken, wat een indrukwekkend beest zeg! Ook een gigantische python op 1 meter afstand gezien, die bij de aanblik van ons geen zin meer had om te poseren voor de camera en zich langzaam de rivier weer in liet glijden.

Na 5 dagen in ons vochtige hutje in de bush vonden we het mooi geweest en besloten we naar De outdoor plek van Nepal te gaan: Pokhara. Het bleek net die dag het Holi festival te zijn (je hebt het vast wel eens op TV gezien dat iedereen elkaar gaat bekogelen met zakjes gekleurd poeder). Aangezien we uit de bush kwamen hebben we het hele festival gemist en onze bus, waar we stoelen voor hadden gereserveerd, bleek gecanceld. Noodgedwongen in een van de overvolle weinige andere bussen gesprongen en de eerste 4 uur in het gangpad gestaan. Op zich niet zo'n probleem, maar de bussen hier zijn gebouwd voor een Nepalees met een gemiddelde lengte van 1.70m. Peter stond dus continu met z'n hoofd tegen het dak van de bus te bouncen op de welbekende hobbelweg. Rond 19:00h was er genoeg ruimte om in het gangpad te gaan zitten. Daar hebben we de volgende 9 uur op een paar zakken rijst vertoefd. 'Hoogtepunt' was toen een klein naar 14 dagen zweet meurend Nepalees mannetje die ook in het gangpad zat op Peters rug in slaap viel, terwijl Peter geen kant op kon.

In Pokhara aangekomen hebben we 2 dagen in een luxe hotel gechilled en genoten van de hete douche, het uitgebreide ontbijt en het ietwat frisse zwembad.

Een reis naar Nepal is incompleet als je niet een paar dagen bent gaan trekken in de prachtige bergen. Aangezien onze conditie niet super is en we geen/weinig risico wilden lopen met Anne's pijnlijke linker knie besloten we om een relatief simpele trektocht te gaan maken naar Poon Hill, vanwaar je van dichtbij een mooi uitzicht hebt op de immense nabij gelegen gletsjers. Om voor ons onduidelijke redenen hebben ze hier 2 verschillende instanties waar je de entreebewijzen voor de trekking moet halen. Dus 2 verschillende kantoren allebei ver verwijderd van elkaar. Bij allebei een apart entreebewijs gescoord en we konden op pad!

We zijn gestart op een hoogte van zo'n 1000 meter en vanaf daar omhoog gelopen in een relaxed tempo. Elke ochtend vroeg op, ontbijten en dan tot lunchtijd lopen. Wel met onze eigen spullen op de rug, omdat we de vrijheid wilden om te stoppen wanneer en waar we maar wilden. Zo zijn we tot 3200 meter gekomen waar Poon Hill is, met prachtig uitzicht op de omliggende bergen van 6000-8000 meter hoogte waaronder de Annapurna. Inmiddels hadden we de smaak wel te pakken en besloten we de deurali pass over te steken om zo een rondje te lopen ipv dezelfde weg terug te lopen. De pas lag ook op zo'n 3000 meter en zo liepen we met een heerlijk zonnetje over paden waar nog sneeuw lag. Met uitzicht op de besneeuwde bergen om ons heen, heel mooi. We zijn allebei niet echt wandelaars maar dit is ons erg goed bevallen. Natuurlijk is het geen luxetrip, het is hard werken, 's nachts koelt het enorm af en lig je af en toe te rillen onder de dubbele dekbedden, er is regelmatig geen warm water om je mee te douchen en denk je als er staat '3500 treden (omhoog) tot het volgende dorp', "waar zijn we aan begonnen?! (En waarom wilden we ook al weer onze eigen spullen dragen?)" maar het was echt de moeite waard. Na de pas zijn we richting een dorpje gegaan waar een hot spring ligt, en eenmaal daar aangekomen hebben we een heerlijke ochtend gedobberd in de lekker warme baden. Het was wel er grappig toen een horde dorstige koeien zich bij ons bad kwam verdringen om vele liters warm water slurpend naar binnen te werken.

Even hadden we nog de illusie dat we nog wel een paar dagen verder wilden, maar na het relaxen besloten we zo snel mogelijk weer terug te gaan naar Pokhara, het weer was omgeslagen naar regen dus dan is het toch even anders. Gelukkig zaten wij al weer op 1700 meter toen dat gebeurde, want anderen die nog hoog zaten vertelden ons dat ze een meter sneeuw hadden en de gids het pad op gevoel moest traceren. Dat soort ervaringen is ons gelukkig bespaard gebleven!

Na een week in de bergen zijn we nog twee dagen in Pokhara geweest en zijn we gaan paragliden, de populaire activiteit hier.

Nu nog 1 dag in Kathmandu en dan vliegen we morgen naar China. We beginnen de trip in Kunming (zuid-westen) en reizen in 25 dagen naar Beijing. We zijn benieuwd!

Veel liefs van ons