Zuid-West China

Onze eerste provincie in China zit er op en we genieten enorm!

Vanuit Nepal zijn we naar Kunming, provincie Yunnan, gevlogen, in het zuid-westen van China tegen de grens met Myanmar. Kunming is een grote stad met wolkenkrabbers, neonverlichting etc. Een strak geasfalteerde snelweg leidde ons het centrum in, wat een verschil met Nepal! We zijn daar naar een stadspark gegaan waar een hele relaxte sfeer hing. Gezinnetjes wandelden er rustig rond, er waren veel mensen Tai-chi aan het doen, een koor was liedjes aan het zingen en op een paar plekken was men midden op het pad aan het badmintonnen. Daarna hebben we een bezoekje gebracht aan een grote boeddhistische tempel waar er naast de boeddha beelden ook gigantische draken stonden die tot hoog in de nok van de tempel reikten.

Grote steden hebben niet onze grootste interesse dus in de bus gestapt naar Dali, een plaatsje aan een meer met een mooie oude binnenstad. En tienduizenden toeristen bleek ter plekke... Allemaal Chinezen, weg in eigen land. De drukte ontsnapt door met de fiets langs het meer te gaan rondrijden en dat was een verademing. Hier kwamen we vooral de wat jongere Chinezen tegen die het heel spannend vonden om 'hello' tegen ons te zeggen! Maar meer dan dat komt er niet uit! Dan op zoek naar een niet toeristische eettent. En dan kom je binnen en schuift iemand heel vriendelijk het menu naar je toe. Even waren we in de illusie dat op de achterkant misschien wel engels stond maar nee hoor, de getallen konden we ontcijferen maar de rest.. Dan maar wat zeggen in het engels, maar helaas antwoord in het chinees. Hm... Wat kunnen we nog meer bedenken.. Oh ja de plaatjes aan de muur, wat ziet er eetbaar uit. We wijzen wat aan, maar nee dat hebben ze niet begrijpen we. Dan maar wijzen naar de noodles. Maar in de vitrine liggen hele enge stukken vlees die Anne echt niet in haar noodle soepje wil hebben. Dus kan het ook vegetarisch misschien? De ipad hebben we toevallig bij ons en daar staat in de lonely planet het woord voor vegetarisch in, inclusief chinese tekens. Het duurt even, maar dan begrijpen ze ons. Een keer vlees, een keer vega. Toch? Uiteindelijk eindigen we met 1 flinke bak vegetarische noodles die we maar samen opeten. Als we de volgende dag terug komen begrijpen ze ons weer niet maar hebben we wel een ander vegetarisch gerecht weten te bestellen. We komen dus niet om van de honger hier gelukkig.

Via ons hotel met de vertaal-app een bus naar het volgende stadje geregeld, Lijiang. Prachtige old town en dat weten de Chinezen zelf inmiddels ook. Een enorme massa mensen trekt elke dag door de stad en worden door de tientallen restaurantjes verleid met kei, maar dan ook KEIharde muziek, liefst live performance inclusief rookmachines en lichtelijk vals. En verder alleen maar toeristische tentjes die uiteraard allemaal hetzelfde verkopen. Na een rondje hier dus ook de stad weer ontvlucht en wat kleinere dorpjes opgezocht waar ze ook dezelfde traditionele architectuur hebben. Stukken relaxter. In een klein dorpje vlakbij Myanmar houdt Dr. Ho praktijk, een kruidendokter die wereldberoemd is. In allerlei kranten zijn artikelen over hem geschreven en zelfs Maxima is bij hem op bezoek geweest. Vol trots vertelde hij ons over alle belangrijke mensen en zijn we de deur uitgegaan met zijn beroemde health tea. We zijn benieuwd naar de effecten ;)

De bekende trektocht van zuid-west China is die van de Tiger Leaping Gorge. De benen zijn inmiddels wel wat gewend, dus ruim vijf uur gelopen in de bloedhitte, bergje op, bergje af. Met 2000 meter onder ons het kolkende water van de rivier in de bergkloof volgens de reisgids. Die 2000 meter bleek wel een promopraatje maar 1000 meter zal het wel geweest zijn. Hele smalle paden, steil de berg op en af. Op ons ticket stond dan ook doodleuk dat je niet mocht vallen of uitglijden over de slippery trails. Grappige chinese overheid! Een nachtje op de berg geslapen en de tweede dag aangekomen en flink afgedaald naar het kolkende water, erg mooi!

Onze zuid west trip is geëindigd in Shangri-la, een Tibetaans dorp op 3200 meter. (Tot zo'n 14 jaar geleden heette het dorp nog gewoon Zhongdian, maar op aanraden van een paar slimme marketing boys hebben ze de naam veranderd om meer toeristen te trekken). Hier fietsje gehuurd en een rondje van 40km gefietst. Anne zei nog tegen Peter: "oh 40km maar, dat redden we makkelijk". Tot we ons realiseerden dat de hoogte wel enig effect heeft en je met minimaal hellingspercentage al aardig buiten adem raakt. Toch gered met veel fotopauzes, veel langharige yaks gezien en blacknecked cranes en andere vogels. Maar na twee dagen stevig lopen misschien toch iets te veel van het goede.. 's Avonds op het plein gekeken naar de lokale Tibetaanse dansen die daar uitgevoerd worden, erg leuk en iedereen doet mee. Behalve de westerlingen (die op een hand te tellen zijn).

De volgende dag gevlogen naar Chengdu dus nu zitten we in een andere provincie. Dat komt dan wel weer in het volgende reisverslag!

Overigens kunnen we nu niet op facebook en onze eigen site is ook regelmatig geblokt dus het kan even duren voor we jullie reacties lezen!

Veel liefs van ons