onvoorstelbaar...

Vanochtend om half 6 opgestaan en om half 7 zaten we in de bus vanuit Khon Kaen naar het nationale park waar we naar toe wilden. Om dat te kunnen bereiken moesten we overstappen in Khorat. Eenmaal in het dorpje waar we moesten zijn stappen we uit: GEEN TASSEN MEER!!! In gebrekkig Engels werd ons verteld dat of de tassen door iemand anders meegenomen waren of dat ze er op de snelweg uitgevallen waren!! Daar sta je dan... Er werd druk heen en weer gebeld en het scheen dat men ook al naar de politie was geweest, maar het kon ons allemaal niet duidelijk worden. Ze vonden dat we maar weer terug naar Khorat moesten gaan (anderhalf uur weer terug) en daar met de baas moesten gaan praten die ons dan geld voor onze tassen zou geven... Wij wilden eerst naar de politie en dat gebeurde dan ook. Eenmaal daar bleek er al een rapport te zijn en sprak de politieman geen woord Engels en met ons boekje thais-engels kom je niet verder dan HELP! en BEL DE POLITIE!. Dus toch maar in de bus gestapt naar Khorat.

In de bus werd de jongen (sprak ook geen woord engels) die bij ons moest blijven gebeld dat er 1 tas gevonden was. Hoera, een lichte zucht van verlichting. Het moest de blauwe tas zijn, Anne's tas. Daar zat het boekje in met al onze verhalen en herinneringen aan de afgelopen maanden dus dat is wel belangrijk. Toch hadden we liever dat Peters tas gevonden was, want daar zaten alle cd's en dvd's van de afgelopen maanden in.. 2 GB aan foto's en 2,5 uur videomateriaal vervang je niet zo snel en op de website staan tenminste nog de verhalen in het kort.
In het land van de boeddhisten zou de 2e tas dan ook snel gevonden moeten worden dachten we toen maar, maar meteen reden we langs een gevangenis (en een grote!) en vervloog die hoop weer een beetje..

Bij het kantoor van de busmaatschappij moesten we alles uitleggen aan een meisje dat weliswaar 25 woorden Engels sprak, maar verder bij alles een woordenboek nodig had. Duidelijk gemaakt dat onze tassen toch wel errug belangrijk waren en dat ze ze heel hard moesten gaan zoeken! Ondertussen was het al 15u en moesten we maar opschrijven wat er allemaal in onze tassen zat en de waarde daarvan opschrijven. Van het totaalbedrag (rond de 1400 euro per tas...) schrok ze duidelijk en werd meteen de manager erbij gehaald. Die sprak dus ook weer geen Engels.. Op een gegeven moment leek het erop dat ze 'informatie hadden over waar onze tassen uit de bus waren gevallen' of wat we er ook uit konden opmaken. We moesten maar wachten tot de gevonden tas naar het kantoor werd gebracht.. Moest rond 16u zijn, gaan kaarten en rond 17u maar weer eens gaan vragen en opeens kwam ze met Peters tas binnenlopen! Stiekem hoopten we nog dat mijn tas ook er achteraan kwam, maar helaas.. het verschil tussen blauw en groen is hier niet echt bekend ofzo..

Tsja, dus nu zitten we weer in Khorat.. Ze hebben ons in een luxe hotel gestopt (schrale troost), maar wel zonder toiletspullen e.d. dus we moeten zo nog tandenborstels gaan kopen. Het schijnt dat ze morgen naar mijn tas gaan zoeken en maandag om 12u komt ze naar ons hotel en dan zullen we wel verder erover praten.

Voor het eerst in 2,5 maand tijd hebben we tv op onze kamer en waarschijnlijk ook warm water (en een bad) dus morgen moeten we maar een beetje relaxen (deze stad hebben we tenslotte al 'gedaan') en bidden dat het allemaal nog goed gaat komen.

We balen uiteraard enorm, onze plannen zijn flink verknald (het park kunnen we nu niet meer zien, terwijl het een van de beste parken ter wereld moet zijn)en we hebben er niet echt vertrouwen in dat de andere tas nog gevonden gaat worden (hij is er rond 10:30u uitgevallen en nu is het na 18u).

Na maandagochtend zullen we wel laten weten of mijn tas nog gevonden is en we gaan de winkelcentra maar vast een beetje bekijken wat we hier wel en niet kunnen krijgen, anders kunnen Marion en Niek dat misschien nog meenemen..

We realiseren ons dat het belangrijkste is dat we nog leven en de rest is grotendeels wel vervangbaar maar het blijft toch erg vervelend..

Hopelijk volgende keer een positiever bericht!

Liefs Anne en Peter