Todo es posible, pero nada es seguro
Door: Anne
Blijf op de hoogte en volg Anne en Peter
29 Oktober 2006 | Bolivia, La Paz
(vertaling: alles is mogelijk, maar niets is zeker)
Deze zin is volgens ons op heel Bolivia en onze reis van toepassing, werkelijk alles kan in 1 minuut veranderen!
Tsja, waar beginnen we.. Laten we het zo zeggen: we leven nog! Jeah!
We zijn ondertussen al weer bijna 2 weken in Bolivia, de tijd gaat best snel. Na ons laatste bericht uit Peru zijn we in Copacabana aangekomen, waar we genoten hebben van de zonsondergang over het lago Titicaca.
Via La Paz zijn we met de bus naar het noorden gegaan, naar Rurrenabaque. Om daar te komen moet je of per vliegtuig (heel duur) of met de bus (heel goedkoop) over een weg die bekend staat als ´the world´s most dangerous road´. In onze gids staat letterlijk; travelling this road by night is a deathwish.
Maar dat maakte ons niets uit, want heen was het toch nog licht en alleen de eerste 8 uur zijn gevaarlijk. Dat was ook wel te zien aan alle kruisjes in onoverzichtelijke bochten en wrakstukken in het ravijn... Gelukkig was onze bus maar een paar keer breder dan de weg, moet het regenseizoen nog beginnen, staan er op gevaarlijke hoeken mensen met rode en groene vlaggen om te seinen of je door mag rijden of niet en hield iedereen zich daaraan.
Anyway, onze 1e levensbedreigende situatie overleeft en de volgende ochtend zijn we meteen op een 5 daagse jungle tour gegaan.
Hiervoor gingen wij nationaal park Madidi in, een regenwoud zo´n 3 uur met de boot vanaf Rurrenabaque. Al bij de 1e wandeling deed het regenwoud zijn naam eer aan, niet normale regenbuien die de hele dag en nacht aanhielden.. Weinig kunnen zien daardoor, het was te gevaarlijk om in de storm in de jungle te lopen omdat takken e.d. naar beneden vielen.
Dag 2 zouden we eigenlijk naar een kamp bij de rivier trekken (met grote backpacks op onze rug), maar door de regen kon dat niet doorgaan. Veel gekaart met de 4 anderen uit onze groep, wel erg jammer natuurlijk want daarvoor zaten we niet in de jungle.
Dag 3 was het weer wel goed genoeg om ergens anders kamp op te zetten, dus spullen gepakt en vertrokken. We moesten zo´n 6 uur lopen volgens onze gids, maar eigenlijk bedoelde hij dat we 6 uur moesten rennen, zijn tempo lag echt veel te hoog. Toen de 6 uur er dan eindelijk bijna opzaten (iedereen stuk), kregen we in de gaten dat we in cirkels aan het lopen waren: de gids wist de weg niet meer! Helaas hadden we niet een echt communicatieve gids en moesten we daar zelf achter komen. Om 16u hielden we pauze, onze gids legde zijn rugzak neer en verdween in de jungle. Nou had ie dat al vaker gedaan en was hij nooit langer dan 15 min weggebleven, dus echt verbaasd waren we niet. Wel toen hij na een uur nog niet terug was.. en na anderhalf ook niet. Hm.. Een van de jongens vond dat we het kamp voor de nacht moesten gaan opzetten, wat we dus ook maar gedaan hebben. Rond 19u was het donker en daar zaten we dan, 6 blanken en 1 kok, die godzijdank ook aardig wat jungle-skills had en een machete waarmee we hout konden hakken voor o.a. het kampvuur. Nog steeds geen gids dus! Alle doemscenario´s zijn uiteraard voorbij gekomen in ons overleg over hoe nu verder, dus we zijn meteen op rantsoen gegaan en alleen wat rijst en (heel vies) water gekookt. Heel surrealistisch allemaal, helemaal door tvseries als Lost en films als the blairwitch project...
Maar gaan slapen en de volgende ochtend leefden we gelukkig allemaal nog ;)
Rond 8 uur verscheen onze gids opeens weer en zonder een woord over wat er gebeurd was vertrokken we weer. Eenmaal aangekomen in het kamp was iedereen erg opgelucht. De rest van de tour was weinig interessant meer, eigenlijk hebben we gewoon zitten wachten tot we weer terug naar Rurrenabaque gingen.
Onze 2e levensbedreigende situatie overleefd dus :)
Na deze 5 dagen zijn we de volgende dag voor 3 dagen de pampa´s ingegaan, waar we gevaren hebben tussen alligators, schildpadden, roze dolfijnen, aapjes en allerlei vogels, heel erg leuk. Ook nog gaan wandelen, een cobra & een anaconda & alligator gevangen en niet te vergeten gevist op piranha´s en opgegeten (Peter dan). Gelukkig deze keer met een gids die wel van alles aan ons vertelde en ons niet in de steek liet!
Gisterenochtend weer in de bus gestapt en de uitdaging aangegaan: ´s nachts over het gevaarlijke stuk. Ook hier weer zonder kleerscheuren uit gekomen, vanochtend om 6 uur stonden we weer veilig in La Paz.
Wat onze reis betreft, vannacht hebben we besloten een break te nemen en Spaans te gaan leren in Sucre. Het basis spaans beheersen we wel een beetje, maar echt ver komen we er niet mee. De komende week of zo lang als we het leuk vinden zullen we ons daar mee bezig gaan houden!
Nou wat dus wel weer erg duidelijk is geworden afgelopen week, niets is zeker!
Blijf ons mailen!
Liefs van ons
Deze zin is volgens ons op heel Bolivia en onze reis van toepassing, werkelijk alles kan in 1 minuut veranderen!
Tsja, waar beginnen we.. Laten we het zo zeggen: we leven nog! Jeah!
We zijn ondertussen al weer bijna 2 weken in Bolivia, de tijd gaat best snel. Na ons laatste bericht uit Peru zijn we in Copacabana aangekomen, waar we genoten hebben van de zonsondergang over het lago Titicaca.
Via La Paz zijn we met de bus naar het noorden gegaan, naar Rurrenabaque. Om daar te komen moet je of per vliegtuig (heel duur) of met de bus (heel goedkoop) over een weg die bekend staat als ´the world´s most dangerous road´. In onze gids staat letterlijk; travelling this road by night is a deathwish.
Maar dat maakte ons niets uit, want heen was het toch nog licht en alleen de eerste 8 uur zijn gevaarlijk. Dat was ook wel te zien aan alle kruisjes in onoverzichtelijke bochten en wrakstukken in het ravijn... Gelukkig was onze bus maar een paar keer breder dan de weg, moet het regenseizoen nog beginnen, staan er op gevaarlijke hoeken mensen met rode en groene vlaggen om te seinen of je door mag rijden of niet en hield iedereen zich daaraan.
Anyway, onze 1e levensbedreigende situatie overleeft en de volgende ochtend zijn we meteen op een 5 daagse jungle tour gegaan.
Hiervoor gingen wij nationaal park Madidi in, een regenwoud zo´n 3 uur met de boot vanaf Rurrenabaque. Al bij de 1e wandeling deed het regenwoud zijn naam eer aan, niet normale regenbuien die de hele dag en nacht aanhielden.. Weinig kunnen zien daardoor, het was te gevaarlijk om in de storm in de jungle te lopen omdat takken e.d. naar beneden vielen.
Dag 2 zouden we eigenlijk naar een kamp bij de rivier trekken (met grote backpacks op onze rug), maar door de regen kon dat niet doorgaan. Veel gekaart met de 4 anderen uit onze groep, wel erg jammer natuurlijk want daarvoor zaten we niet in de jungle.
Dag 3 was het weer wel goed genoeg om ergens anders kamp op te zetten, dus spullen gepakt en vertrokken. We moesten zo´n 6 uur lopen volgens onze gids, maar eigenlijk bedoelde hij dat we 6 uur moesten rennen, zijn tempo lag echt veel te hoog. Toen de 6 uur er dan eindelijk bijna opzaten (iedereen stuk), kregen we in de gaten dat we in cirkels aan het lopen waren: de gids wist de weg niet meer! Helaas hadden we niet een echt communicatieve gids en moesten we daar zelf achter komen. Om 16u hielden we pauze, onze gids legde zijn rugzak neer en verdween in de jungle. Nou had ie dat al vaker gedaan en was hij nooit langer dan 15 min weggebleven, dus echt verbaasd waren we niet. Wel toen hij na een uur nog niet terug was.. en na anderhalf ook niet. Hm.. Een van de jongens vond dat we het kamp voor de nacht moesten gaan opzetten, wat we dus ook maar gedaan hebben. Rond 19u was het donker en daar zaten we dan, 6 blanken en 1 kok, die godzijdank ook aardig wat jungle-skills had en een machete waarmee we hout konden hakken voor o.a. het kampvuur. Nog steeds geen gids dus! Alle doemscenario´s zijn uiteraard voorbij gekomen in ons overleg over hoe nu verder, dus we zijn meteen op rantsoen gegaan en alleen wat rijst en (heel vies) water gekookt. Heel surrealistisch allemaal, helemaal door tvseries als Lost en films als the blairwitch project...
Maar gaan slapen en de volgende ochtend leefden we gelukkig allemaal nog ;)
Rond 8 uur verscheen onze gids opeens weer en zonder een woord over wat er gebeurd was vertrokken we weer. Eenmaal aangekomen in het kamp was iedereen erg opgelucht. De rest van de tour was weinig interessant meer, eigenlijk hebben we gewoon zitten wachten tot we weer terug naar Rurrenabaque gingen.
Onze 2e levensbedreigende situatie overleefd dus :)
Na deze 5 dagen zijn we de volgende dag voor 3 dagen de pampa´s ingegaan, waar we gevaren hebben tussen alligators, schildpadden, roze dolfijnen, aapjes en allerlei vogels, heel erg leuk. Ook nog gaan wandelen, een cobra & een anaconda & alligator gevangen en niet te vergeten gevist op piranha´s en opgegeten (Peter dan). Gelukkig deze keer met een gids die wel van alles aan ons vertelde en ons niet in de steek liet!
Gisterenochtend weer in de bus gestapt en de uitdaging aangegaan: ´s nachts over het gevaarlijke stuk. Ook hier weer zonder kleerscheuren uit gekomen, vanochtend om 6 uur stonden we weer veilig in La Paz.
Wat onze reis betreft, vannacht hebben we besloten een break te nemen en Spaans te gaan leren in Sucre. Het basis spaans beheersen we wel een beetje, maar echt ver komen we er niet mee. De komende week of zo lang als we het leuk vinden zullen we ons daar mee bezig gaan houden!
Nou wat dus wel weer erg duidelijk is geworden afgelopen week, niets is zeker!
Blijf ons mailen!
Liefs van ons
-
29 Oktober 2006 - 19:17
Carin:
Nou Kinders, wat een enge verhalen zeg. Gelukkig is alles goed afgelopen .
Je merkt natuurlijk aan mijn vorige mail dat ik dit verhaal toen nog niet gelezen had he. Wel een beetje voorzichtig doen hoor, zo'n veilig land is het inderdaad niet,dat hebbben jullie nu dus echt aan den lijve ondervonden.
Veel plezier in ieder geval verder en hopelijk hebben de volgende keren in ieder geval wel een betrouwbare gids.
Liefs Carin en de rest. -
29 Oktober 2006 - 20:20
Ans&ko:
jezusmina
ik ben blij dat jullie dit verhaal nog hebben kunnen navertellen.
doen jullie wel extra voorzichtig?
de foto's zijn erg leuk. wij vinden de foto van peter met piranha natuuuuuurlijk het leukste.
hoewel het smoeltje van anne met alligator ons ook wel doet lachen
hier alles goed
xxxxxxx -
29 Oktober 2006 - 21:31
Liesbeth Kuin:
Wat een avontuur weer. De beschermengel was weer in de buurt!Geniet nog en heel leuk, dat jullie spaans gaan leren. Heel bruikbaar!
Groeten vanaf Aruba -
30 Oktober 2006 - 08:00
Jeroen:
Vette foto's en mooi verhaal... Jammer dat die gids niet was opgegeten ofzo, dan had je pas echt kunnen survivallen!! Ik ben verder blij dat Peter zijn oor gelukkig weer heeft kunnen aannaaien... Buena suerte met het Spaans! -
30 Oktober 2006 - 15:26
Vera:
Okay, ik weet het zeker... jullie komen als echte mensen terug. Helemaal grootgegroeid en zonder angsten!!! Stelletje engerds zijn jullie met slangen en kroko's zeg! Niet onvoorzichtig gaan worden he?
Liefs, Vera -
31 Oktober 2006 - 10:23
Laurens:
Las aventuras son sus buenas amigas! -
06 November 2006 - 20:23
Aernout:
Spannend hoor; veel enge beesten, en ze nog vasthouden ook. Wat het verhaal niet vertelt, die eerste gids, hebben jullie die wel netjes een fooi gegeven bij het afscheid?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
